Op de PAAZ van het ziekenhuis in Sneek werkt sociaal psychiatrisch verpleegkundige (SPV) Linda Schilt met een bijzondere doelgroep: zwangere vrouwen met psychiatrische problematiek. Voor Linda is het meer dan een baan; het is een missie waarin ze haar ervaring als verpleegkundige, haar aanvullende opleidingen en haar Friese nuchterheid samenbrengt.

Het belang van verbinding
Wat Linda’s werkplek zo bijzonder maakt, is de ruimte die ze krijgt om maatwerk te leveren. “Wij kijken wat er echt nodig is. Heeft iemand een angststoornis en een moeilijke relatie met haar ouders? Dan kijken we niet alleen naar de angst, maar ook naar die familiebanden. Misschien is EMDR nodig voor een bevallingstrauma, of creatieve therapie voor mensen die minder goed zijn met woorden om verlieservaringen te verwerken. We bieden een samenraapsel van therapievormen die passen bij de patiënt.” Die vrijheid en flexibiliteit maken Linda enthousiast over haar werk.

“Het klinkt voor buitenstaanders misschien vergaand, maar patiënten hebben mijn mobiele nummer,” vertelt Linda. “Daar heb ik zelf bewust voor gekozen en het is natuurlijk niet verplicht als zorgverlener. Het bijzondere is dat er bijna geen gebruik van wordt gemaakt. Maar de het idee dat je iemand kunt bereiken als het echt nodig is, dat idee alleen al geeft mijn patiënten zoveel rust. En ondertussen leren ze hulp vragen, bij mij, maar ook bij hun netwerk. Dat is een belangrijke stap in hun herstelproces.” Hulp vragen is voor veel vrouwen die bij Linda komen een uitdaging. “Zwangerschap brengt vaak een crisis met zich mee. Je moet opnieuw je rol bepalen: als moeder, als partner, als werkende vrouw. En als je al kwetsbaar bent, kan dat extra ingewikkeld zijn.” Daarom werkt Linda veel met systemische interventies die de zorg van MoleMann typeren. Ze onderzoekt samen met de patiënt waar patronen vandaan komen en hoe deze doorbroken kunnen worden. “Een probleem heb je niet alleen. We betrekken ook partners en familieleden, want ouderschap is niet iets wat je in je eentje doet.”

Friesland is net Curaçao
Linda is een trotse Fries en vertelt met een glimlach: “Friesland is het Curaçao van Nederland.” Die uitspraak behoeft uitleg: “Hier is rust, ruimte, geen gehaast. Friezen zijn relaxed. Sta je tien minuten voor een brug te wachten? Dan maak je een praatje of luister je naar de stilte. In de Randstad gaan ze toeteren, hier genieten we even van het moment.” Die rust en kalmte vertaalt zich ook naar de zorg, merkt Linda. “Veranderen is een proces. Gras groeit niet sneller door eraan te trekken. Dat snappen de Friese boeren, en dat snappen wij in de zorg ook. Soms moet je gewoon wachten tot iemand klaar is om de volgende stap te zetten.” Daarnaast is de communicatie hier helder. “Friezen zijn direct en to the point. Dat maakt het werkklimaat hier open en veilig. Als iets niet oké is, wordt dat gewoon gezegd. Je weet waar je aan toe bent, en dat is prettig.”

Werken aan de toekomst
Vanuit de systemische aanpak probeert Linda niet alleen haar patiënten te helpen, maar ook toekomstige generaties. ” Wat ik heel fijn vind is dat we hier in Sneek aandacht hebben voor ouderschap. Dat is denk ik een van de waardevolste punten, want daarmee voorkomen we ook dat de nieuwe generatie mogelijk klachten krijgt doordat we de klachten bij de ouders al behandelen, waardoor zij in een positief ouderschap kunnen komen. We weten bijvoorbeeld veel over KOP-kinderen, kinderen van ouders met psychiatrische problemen. Maar in plaats van alleen hen te helpen, moeten we hun ouders versterken. Behandelen vóórdat er problemen ontstaan. Dat is waar we hier bij MoleMann mee bezig zijn.” Om dat inzicht en onze kennis verder te brengen, geef ik ook scholing aan gynaecologen en verpleegkundigen, zodat we samen beter kunnen signaleren en behandelen. We werken hier op de PAAZ in Sneek echt ziekenhuisbreed om de zorg naar een hoger niveau te tillen.”